Χιώτικες ζυθοπεριηγήσεις από τον Κόκορα.

Κινήσαμε γη και ουρανό για να την φέρουμε στο τραπέζι μας . ‘’Αγγαρέψαμε’’ κόσμο στη Χίο  να τη βρουν επειδή κρυβόταν καλά. Τη βάλαμε στο πλοίο για Θεσσαλονίκη, ασυνόδευτη και ψάχναμε ψυγείο για να μη την αλλοιώσουμε. Τη παραλάβαμε και πρωί-πρωί κατά τις 8 ήταν στο ψυγείο στο στέκι του Κόκορα έτοιμη προς δοκιμή. Και αν αναρωτιέστε αν ένας Κόκορας μπορεί να κάνει όλα αυτά: εννοείται πως όχι! Ο Στέφανος έδωσε λύση σε όλα τα προβλήματα μας καθώς ξέρει το νησί καλύτερα από όλους. Άλλωστε με τη Φρέσκια Μπίρα Χίου έχουν κάτι κοινό. Πρωτοπερπάτησαν στα ίδια χώματα, στο ίδιο χωριό: στον Κάμπο.

Μαζευόμαστε το βραδάκι στο στέκι για να δοκιμάσουμε τις 3 φιάλες που μπορέσαμε να ‘’κλέψουμε’’ από ταβερνάκι στη μαγευτική παραλία του νησιού. Η ζήτηση έχει ήδη ξεπεράσει τη προσφορά οπότε μην εκπλαγείτε από την τιμή που θα την αγοράσετε. Μέσα σε λίγες γουλιές πρέπει να αποκωδικοποιήσουμε όλα τα αρώματα και τις γεύσεις της ζυθοποιίας Χίου.

Η πρώτη οπτική επαφή σε δίνει την άδεια να προχωρήσεις παρακάτω. Φιάλη κλασσική, παραδοσιακή ελληνικής ζυθοποιίας, σε οδηγεί στα χρόνια που μονοπωλούσε η Φιξ. Ετικέτα σε ματ μπεζ φόντο με τα φύλλα να σου φωνάζουν στο υποσεινηδειτο : τέρμα τα βιομηχανικά, πάμε για ταξίδια. Δυστυχώς η ξεχωριστή αυτή εμφάνιση τελειώνει απότομα το ταξίδι μας καθότι το μπουκάλι ‘’ίδρωσε’’ και πότισε την ετικέτα μας. Έτσι είναι, το βιομηχανικό βινύλιο ξέρει να αντέχει. Ακόμα όμως και η ετικέτα σου υπενθυμίζει ότι η Φρέσκια Μπίρα Χίου είναι ευαίσθητη και όχι για πολλά πολλά. Ζει στο δικό της κόσμο και ό,τι εξωτερικό το απορρίπτει. Άλλωστε μόλις είχαμε βρει μια καλή δικαιολογία να ανοίξουμε τη φιάλη.

Από τον ήχο αμέσως καταλαβαίνεις ότι πάμε για μέτρια ενανθράκωση. Πως θα μπορούσε διαφορετικά ώστε να μην κρύψουμε τα αρώματα της… Πρώτη οσμή από το μπουκάλι βγαίνει η μαγιά. Η ελαφριά φιλτρανση της έχει ακόμα αφήσει ίχνη της μέσα στο μπουκάλι και αμέσως ο Κόκορας τα εντοπίζει. Ξεκινάμε να τη ξεδιπλώνουμε μέσα στο ποτήρι μας για να δούμε τα χρώματα και να πάρουμε όλα τα αρώματα που κρύβονται μέσα της. Σκούρο χρυσαφί που με χαμηλό φως το λες και κοκκινωπό δίνει την αίσθηση πως σήμερα δεν θα τη βγάλουμε καθαροί. Η θολότητα προδίδει ότι η μπίρα έχει χαρακτήρα. Ο αφρός έχει ήδη απλωθεί λευκός , χωρίς μεγάλη συνοχή και μέτρια διάρκεια. Ο γρίφος λύνεται στη πρώτη γουλιά. Λίγα Plato ,χαμηλά vol, διακριτικός λυκίσκος. Με αυτό το συνδυασμό δεν μπορείς να απαιτείς συμπαγή και γεμάτο αφρό.

Φτάνουμε στο κύριο μέρος της γευστικής δοκιμής. Εκεί που ολοκληρώνεις την εικόνα από  αυτό που αντιμετωπίζεις. Ένας χορός από εσπεριδοειδή έχει ξεκινήσει. Άλλωστε έχουμε να κάνουμε με μια ale όπου ακόμα και η μαγιά μας αφήνει άφωνους από τις αρωματικές ενώσεις τις. Το ''απαστερίωτη'' δεν μας κόστισε σε αρώματα με αντάλλαγμα λίγες μέρες ζωής ακόμα.  Ο λυκίσκος είναι στη γωνιά και κρυφοκοιτάζει και ξέρει να δείχνει τη παρουσία του όταν τον αναζητήσεις παρόλο που το ‘’hoppy’’ στην ετικέτα σε προϊδεάζει για άλλα κόλπα. Έχει βάλει και αυτός το χεράκι του στο ταξίδι μας κάτω από δέντρα μανταρινιάς και λεμονιάς.

Η επιβεβαίωση των αρωμάτων έχει ήδη αδειάσει τη φιάλη. Δίνουμε κιόλας τα συγχαρητήρια στο Στέφανο για την πατρίδα του και εννοείται ότι προχωραμε και δεν πάμε σπίτια μας. Άλλωστε το στέκι του Κόκορα έχει πληθώρα ετικετών από την αγαπημένη σχολή του, την Τσέχικη.

Αν και όπως μας το ομολογεί και ο κ.Ναζλιδης στην ετικέτα του ότι η συνταγή θα αλλάζει συχνά οφείλω να συγχαρώ το όλο εγχείρημα και να τον παρακαλέσω να παραμείνει στο ξεχωριστό και ας κινούμε αεροπλάνα και καράβια για να γευτούμε τη δημιουργία του.

Και εις άλλα με υγεία ,λοιπόν…

Ο Κόκορας σας.